بر اساس قانون ماده ی 1133 قانون مدنی بدون داشتن

علت مخصوص و به طور مطلق حق طلاق به مرد داده شده است.

بر اساس ماده ی 1133 قانون مدنی:

مرد هر موقع که اراده کند، می تواند زن خود را طلاق دهد.

ولی طبق برخی شرایط زن نیز می تواند حق طلاق داشته باشد.

در مواردی مانند استنکاف مرد از دادن نفقه، ایفا نکردن دیگر حقوق واجبه از سمت مرد،

سو معاشرت مرد به اندازه ای که ادامه زندگی را غیرقابل تحمل می کند، مفقود الاثر شدن

مرد در مدت چهار سال( بر اساس ماده ی ۱۰۲۹ قانون مدنی)،

مرض های مسری و غیر قابل درمان مرد که زن را به خاطر بیندازد(بر اساس ماده ی ۱۱۳۰ قانون مدنی).

همان طور که در بالا نیز اشاره کردیم اختیار طلاق در دست مرد می باشد

و صحت طلاق به رسیدگی در دادگاه، موافقت زن و ثبت شدن در دفتر رسمی طلاق احتیاج دارد.

از جمله اصطلاحاتی که در طلاق صورت می گیرد یکی طلاق دهنده می باشد

که ان را مطلق می نامند و دیگری مطلقه که به زن که طلاق داده می شود، گفته می شود.

برای اینکه صیغه ی طلاق به صورت درست و صحیح انجام شود بایستی

در شرایط و وضعیت خاصی جاری شود و طبق تشریفات خاصی صورت می گیرد.